មុទ្ធាភិសិត្ត

បា. សំ. (ន.) (មូធ៌ាភិឞិក្ត) ក្សត្រ, ព្រះរាជាដែលបានអភិសេកស្រេចហើយ (ហៅថា មុទ្ធាភិសិត្តរាជ ក៏បាន) ។