ភូតកាល

សំ. បា. (ន.) កាលដែលមានរួចទៅហើយ គឺកាលឬវេលាដែលកន្លងហួសទៅហើយ (អតីតកាល) ។ កាលឬវេលាដែលគួរធ្វើកិច្ចការមានសួរបញ្ជាក់សេចក្ដីជាដើម ក្នុងទីចំពោះមុខ (កាលពិត) គឺពេលដែលត្រូវសួរត្រូវឆ្លើយចំពោះមុខតាមការណ៍ពិត (វេវ. សច្ចកាល) : ពេលនេះជាសច្ចកាល ជាភូតកាលរបស់អ្នក, អ្នកត្រូវនិយាយតាមការណ៍ពិតកុំលាក់ឡើយ ។