បា. សំ. (
ន.) (ភក្សុ) សមណអ្នកសូម, សមណៈអ្នកខ្លាចភ័យក្នុងវដ្ដសង្សារ, អ្នកខ្លាចបាបជានិច្ច, អ្នកមានព្យាយាមដុតបំផ្លាញអំពើអាក្រក់... ។ ខាងពុទ្ធសាសនា ហៅចំពោះតែបុរសអ្នកបួសដែលមានភេទឧត្តមជាងសាមណេរ : ភិក្ខុច្រើនរូប, បួសភិក្ខុ, លោកភិក្ខុ ។ ភិក្ខុភាព, ភោក្ខុភាវ ឬ ភិក្ខុភាវៈ ដំណើរបានទទួលឧបសម្បទាជាភិក្ខុ គឺការបានភេទជាលោកភិក្ខុ ។ ភិក្ខុសង្ឃ ប្រជុំភិក្ខុច្រើនតាំងពី ៤ រូបឡើងទៅ ។
Chuon Nath
