ប្រឹស្ឋាង្គ

សំ. បា. (ន.) (< ប្ឫឞ្ឋ + អង្គ; < បិដ្ឋ + អង្គ) អវយវៈខាងក្រោយ គឺខ្នង; ប្រើក្លាយជា ប្រឹស្ដាង្គ (រ. ស. ព្រះប្រឹស្ដាង្គ) ។