ប្រាប្តាភិសេក

Adjective to be consecrated / crowned / ready to be crowned (of a prince who has usurped the throne from the rightful ruler)

សំ. បា. (គុ.) (< ប្រាប្ត + អភិឞេក; បត្ត + អភិសេក > បត្តាភិសេក) ដែលមានអភិសេកដល់ហើយ; សំដៅចំពោះក្សត្រិយ៍ដែលច្បាំងឈ្នះសឹកហើយបាយទទួលរាជ្យ : ទ្រង់បានឡើងជាព្រះមហាក្សត្រិយ៍ប្រាប្តាភិសេក, ទ្រង់បានប្រាប្តាភិសេក (ម. ព. អភិសេក ទៀតផង) ។