សំ. បា. (
ន.) (បយោគវិបត្តិ) ការមិនបរិបូរដោយកាយប្រយោគនិងវចីប្រយោគគឺសភាពនៃបុគ្គលដែលអ្នកធំស្អប់ឬដែលអ្នកធំមិនស្គាល់ ក៏ឃ្វាងចាកការឧបត្ថម្ភនៃអ្នកធំ : ប្រយោគវិបត្តិជាភាពរារាំងបាំងមុខកុសលមិនឲ្យចេញមុខផ្ដល់ផលដល់បុគ្គលអ្នកបំពេញការកសាងបានឡើយ (ពាក្យព្រះអភិធម្មពុទ្ធសាសនា) ។ ការខ្ជិលច្រអូសមិនខំប្រឹងប្រែងប្រកបកិច្ចការ ។
ព. ផ្ទ. ប្រយោគសម្បត្តិ ឬ ប្រយោគសម្បទា ។
Chuon Nath