សំ. (
ន.) (បៃឝាចី Paiçacī) សម្ដីបិសាច ឬសម្ដីខ្មោច ។ ជាឈ្មោះសម្ដី ប្រាក្រឹត មួយប្រភេទក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា សម្រាប់ពួករបាំនិយាយនៅពេលលេងល្ខោនដែលទាក់ទងដោយរឿងបិសាច ។ ខ្មែរយើងមិនធ្លាប់ប្រើពាក្យ បៃសាចី នេះទេ, ប៉ុន្តែបើធៀបទៅនឹងអ្នកប្រទេសឥណ្ឌា, យើងមានសម្ដីបែបនោះដែរ ហៅថា សព្ទអារក្ស ឬ សម្ដីមេមត់, ដូចជា ចេកទុំ មេមត់ហៅ កន្ទន់បាក់ក ឬ មហាត្រសោល; ប្រាក់រៀលថា កំប៉ាង; គោថា កញ្ច្រង់; សិស្សរបស់មេមត់ថា កូនចាប, បើកូននៅក្នុងផ្ទៃមិនទាន់សម្រាលថា ពងចាប ឬ ផ្កាឈូក; ស្រីអ្នកបកប្រែសម្ដីអារក្សថា, ស្នំ; ស្រាថា អាការសាហាវ ជាដើម (មើលក្នុងពាក្យ ប្រាក្រឹត ទៀតផង) ។
Chuon Nath
