បុគ្គលាធិដ្ឋាន

បា. សំ. (ន.) (បុទ្គល + អធិម្ឋាន) ពាក្យដែលមានបុគ្គលជាទីតាំង គឺពាក្យដែលនិយាយសំដៅបុគ្គលអ្នកសម្រេចអំពើទាំងពួង, ទីទៃពីធម្មាធិដ្ឋាន “ពាក្យដែលមានធម៌ជាទីតាំង គឺពាក្យប្រាប់អំពើ”, ដូចជា អ្នកឲ្យ ជា បុគ្គលាធិដ្ឋាន, អំណោយ ជាធម្មាធិដ្ឋាន ។