បរមាភិសេក

បា. (ន.) (បរម + អភិសេក) ការអភិសេកដ៏ឧត្ដម គឺការបានត្រាស់នៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ដែលពួកទេវតាត្រេកអរបាចសាចផ្កាទិព្វផ្សេងៗ និងការរលាស់ទឹកក្រអូបបូជាថ្វាយជយមង្គល ។ ការស្រោចទឹកក្លស់ទឹកស័ង្ខ ដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមចំពោះក្សត្រិយ៍ ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះអង្គឲ្យបានជាក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យពេញទី : ព្រះមហាក្សត្រិយ៍អង្គនេះ តាំងពីទ្រង់បានទទួលបរមាភិសេកហើយមកទ្រង់ប្រព្រឹត្តកាន់ខ្ជាប់នូវទសពិធរាជធម៌ជាដរាប ។ ម. ព. អភិសេក ផង ។