បណ្ឌិតមានី

បា. (ន.) អ្នកមានមានះថាខ្លួនជាបណ្ឌិត; មានអត្ថន័យថា អ្នកមានចំណេះវិជ្ជាប្រកាន់ថា គ្មានអ្នកណាមានចំណេះស្មើនឹងខ្លួន (អ្នកនេះស្លាប់ចំណេះត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹង) ; អ្នកមានចំណេះព្រួលៗប្រកាន់ថាឥតមានអ្នកណាចេះជាងខ្លួន (អ្នកនេះអស់មានផ្លូវចេះតទៅទៀត គឺមានតែរេចរិលចំណេះនោះទៅវិញ) ។ ស្ត្រីជា បណ្ឌិតមានិនី ។ ព. ផ្ទ. ពាលមានី, ពាលមានិនី ។