បា. ;
សំ. (
ន.) (និរុក្តិ) ការបញ្ចេញសូរសព្ទតាមទម្លាប់នៃការរលាស់អណ្ដាតថាកើត ទោះបីសរសេរត្រូវគ្នា ទាំងអត្ថន័យរបស់ពាក្យទោះត្រូវគ្នាតែមួយក៏គង់ឮសូរសព្ទផ្សេងពីគ្នាដែរ : ពាក្យថា មង្គល ពីរព្យាង្គនេះ អ្នកពុទ្ធសាសនិកក្នុងនានាប្រទេស បញ្ចេញនិរុត្តិឮផ្សេងៗគ្នា តាមទម្លាប់រាល់ជាតិ ព្រោះមានការរលាស់អណ្ដាតថាខុសគ្នា ។ ឈ្មោះគម្ពីរមួយនិយាយពីវេទាង្គទាំង ៦ (
ម. ព. វេទាង្គ ផង) ។ និរុត្តិប្បដិសម្ភិទា (–ប៉ៈដិសាំភិ–) ការបែកប្រាជ្ញាយល់ធ្លុះធ្លាយខាងភាសា, ការចេះច្បាប់ប្រាកដឥតទើសទាក់ខាងភាសាផ្សេងៗ ។ និរុត្តិសាស្ត្រ (–សាស) គម្ពីរឬក្បួនខ្នាតចែងអំពីភាសា, ភាសាសាស្ត្រ ។ល។
Chuon Nath
Noun
philology; dialectology