បា. (
ន.) (–សក) បុគ្គលអ្នកលួចសំវាស (
ព. វិ. ពុ.) ក្នុងវិន័យពុទ្ធសាសនាប្រាប់ថា មាន ៣ ប្រភេទ គឺ ១- លិង្គត្ថេនកៈ លបលួចក្លែងធ្វើជាសាមណេរខ្លួនឯង ដោយឥតមានគ្រូបំបួស; ២- សំវាសត្ថេនកៈ បួសជាសាមណេរដោយមានភិក្ខុជាគ្រូបំបួស ក៏ទៅជាក្លែងខ្លួនធ្វើជាភិក្ខុ; ៣- ឧភយត្ថេនក លបលួចធ្វើជាសាមណេរផង ថែមទាំងទៅក្លែងខ្លួនធ្វើជាភិក្ខុទៀតផង ។ ថេយ្យសំវាសកៈ ទាំង ៣ ប្រភេទនេះ ពុំមានសិទ្ធិត្រូវបានបួសជាសាមណេរឡើយ ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ហាមមិនឲ្យភិក្ខុបំបួសដោយដាច់ខាត ប្រសិនបើបួស ក៏ពុំឡើងជាសាមណេរដែរ ព្រោះជាអភព្វបុគ្គលទៅហើយ ។
Chuon Nath