តម្លង់

Noun deaf (person or animal).

Pronoun deaf ថ្លង់.

(ន. ឬ គុ.) មនុស្សឬសត្វដែលថ្លង់ : មេតម្លង់, អាតម្លង់ (ព. ទ្រ. ព. ម.) ។ ព. រ. ថា ថ្លង់ : មនុស្សថ្លង់, គាត់ថ្លង់ស្ដាប់មិនសូវឮទេ ។ ព. គ. ថា ធ្ងន់ត្រចៀក : គត់ធ្ងន់ត្រចៀក : គាត់ធ្ងន់ត្រចៀកស្ដាប់មិនសូវឮទេ ។ ព. ខ្ព. ថា ហ៊‌ឹង ឬ ហ៊‌ឹងត្រចៀក (ជាពាក្យសម្រាលដោយមិនហ៊ានចេញថា ថ្លង់) ។ កិ. ឬ កិ. វិ. ធ្វើឲ្យហ៊‌ឹងស្ដាប់ពុំឮ, ធ្វើឲ្យថ្លង់អផ្សុកត្រចៀក : កុំតម្លង់គេ; និយាយតម្លង់រកតែនឹងដេកពុំបាន ។