ជប

Verb to recite magic incantations; to conjure, produce by magic, bring back to life or cause to appear by means of magical incantations, to murmur prayers.

Noun muttering, whispering; invocation

សំ. បា.(កិ.) ខ្សឹប; ស្វាធ្យាយខ្សឹបៗ, សូត្ររាយមន្តអាគមខ្សឹបៗ ឬសូត្រនឹកតែក្នុងចិត្ត; ប្រឡេះផ្គាំសូត្រខ្សឹបៗ ឬសូត្រដោយនឹកតែក្នុងចិត្ត ។ ន. កិរិយាខ្សឹប, ដំណើរសូត្រខ្សឹបៗ ឬសូត្រនឹកតែក្នុងចិត្ត ។ មានសេចក្ដីតំណាលក្នុងរឿងរ៉ាវពីព្រេងនាយថា ឥសីជប នោះគឺឥសីសូត្ររាយមន្តអាគមខ្សឹបៗ ឲ្យកើតបានជាអ្វីៗ តាមបំណង ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទឯទៀត អ. ថ. ជៈបៈ ដូចជា ជបកៈ (–កៈ; សំ. បា. ជបក) អ្នកជប ។ បើស្ត្រីជា ជបិកា ។ ជបករណ៍ (–ក; សំ. បា. ជបករណ) ដំណើរជប, ការជប ។ ជបកម្ម (–ក័ម) ដូចគ្នានឹង ជបករណ៍ ។ ជបការ ឬ ជបការក៍ (–កា; សំ. បា. ជបការក) ដូចគ្នានឹង ជបកៈ ។ អ្នកដែលចូលចិត្តតែខាងនិយាយខ្សឹប, មនុស្សហៃខ្សឹប ។ បើស្ត្រីជា ជបការិនី ឬ ជបការិកា ។ ជបនាការ (–ន៉ាកា) អាការជប, អាការដែលជប ។ ជបមន្ត (–មន់) មន្ត, អាគមសម្រាប់សូត្របានតែខ្សឹបៗ ឬសូត្រនឹកតែក្នុងចិត្ត ។ ជបមាលា (–មាលា) កម្រងសម្រាប់ប្រឡេះសូត្រខ្សឹបៗ (ផ្គាំ) ។ ជបលក្ខណ៍ ឬ ជបលក្សណ៍ (–ល័ក; បា. ជប + លក្ខណ; សំ. ជប + លក្សណ ឬ ជប + លក្សណ៑) នាមកុមារម្នាក់ក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍ថាកើតដោយឥសីជប ... (ម. ព. ជប និង លក្ខណ, លក្សណ) ។ ជបសូត្រ (–សូត; សំ. បា. ជបសុត្ត) ផ្គាំ ។ អំបោះចំណងដែលគេសូត្រខ្សបៗ ផ្លុំប្រសិទ្ធីសម្រាប់ចងបង្ការភ័យ (ប្រើតាមជំនឿអ្នកត្រូវការ) ។