ជនាស្រ័យ

សំ. បា. (ន.) (ជន + អាស្រ័យ; ជន + អាសយ) ទីអាស្រ័យនៅរបស់ពួកជន; ទីសម្នាក់, សំចតសម្រាប់សាធារណជន, សាលាសម្នាក់ ។