ច្យុត

សំ. បា. (កិ.) (ចុត) ឃ្លាត, របូត, ស្លាប់, ដែលស្លាប់ហើយ; ច្រើននិយាយចំពោះតែទេវតាអស់ជីវិត : ទេវតាច្យុត ។