ខលុបច្ឆាភត្តិកង្គ

បា. (ន.) (ខលុ និ. “ក៏; ឮថា”; ន. “សត្វមៀម” + បច្ឆា “ខាងក្រោយ” + ភត្តិកង្គ “អង្គរបស់ភិក្ខុអ្នកមានភត្ត”) ន. ឈ្មោះធុតង្គទី ៧ ក្នុងពួកធុតង្គទាំង ១៣ ។ ភិក្ខុអ្នកកាន់ធុតង្គនេះ កាលបើខ្លួនឆាន់ជិតនឹងលែង ឬឆាន់រួចហើយភ្លាមៗនោះ កាលបើមានគេយកចង្ហាន់មកប្រគេនទៀត បានឃាត់គេថា ខ្លួនលែងឆាន់ទៀតហើយ ក៏ត្រូវតែលែងឆាន់ក្នុងពេលបន្ទាប់នោះទៀត ដោយដាច់ខាត (ដូចជាសត្វមៀម ដែលក្នុងយប់ណា បើវាចាប់ចំណីអ្វីបានហើយ ចំណីនោះធ្លាក់ជ្រុះពីចំពុះវាទៅ វាលែងចាប់ចំណីស៊ីតទៅទៀត ពេញមួយយប់នោះ) ។ ព. វិ. ពុ. ។ ក្នុងកាលពីដើម, មានអ្នកខ្លះហៅធុតង្គទី ៧ នេះថា ប្រឡុបបច្ឆា ប្រើវិធីប្រឡាក់បាយលាយជាមួយនឹងបង្អែមចម្អាបច្របល់គ្នាឆាន់ហៅថា កាន់ធុតង្គប្រឡុបបច្ឆា ឬ ឆាន់ប្រឡុបបច្ឆា ក្លាយទៅជា តិត្ថិយវត្ត គឺវត្តប្រតិបត្តិរបស់និគ្រន្ថពួកខ្លះក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ដែលព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ហាម, បើភិក្ខុណា កាន់វត្តប្រតិបត្តិបែបតិត្ថិយវត្តដូច្នោះ ភិក្ខុនោះ ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ ។