កល្បសព្ទ

Noun homonym

សំ. បា. (ន.) (កល្ប “ដូចគ្នា” + ឝព្ទ “សូរ, សំឡេង”; កប្ប+សទ្ទ) ពាក្យដែលមានសូរដូចគ្នា ប៉ុន្តែមានអត្ថន័យផ្សេងគ្នា ដូចជា ក (ក មនុស្ស សត្វ) ; ក (សាង, សង់) ; កល (ល្បិច) ; កល់ (ដាក់ទ្រពីក្រោម ...) ; ខារ (ក្លិនឬរសខារ) ; ខារ (ខារឈើហុប) ; ខិត (កកិលចូល ...) ; ខិត (សូត្រមួយខិត) ; គ (ដើមគ) ; គ (មនុស្សគ) ; មៀន (ដើមមៀន) ; មៀន (មៀនកាំបិត) ។ល។ (ម. ព. សទិសសព្ទ, វិសទិសសព្ទ, វេវចនៈ ផង) ។