ឧបសម្ប័ទ

សំ. បា. (ន.) (ឧបសម្បទា, ឬ សំ. ឧបសម្បទ៑ ក៏មានខ្លះ) ការដល់នូវភាពជាភិក្ខុ ឬការបានជាភិក្ខុភាព គឺការបួសជាភិក្ខុ ឬការបំបួសសាមណេរឲ្យបានជាភិក្ខុ (ដោយញត្តិចតុត្ថកម្មវាចាតាមលក្ខណប្បញ្ញត្តិក្នុងវិន័យពុទ្ធសាសនា) : បានឧបសម្ប័ទ សម្រេចឧបសម្បទានៅវេលា ... ។ ឧបសម្ប័ទ ខ្មែរប្រើជា កិ. ឬ គុ. ក៏មានខ្លះ “បួសភិក្ខុ, បំបួសភិក្ខុ” : ទៅបុណ្យឧបសម្ប័ទនាគ ... ។ ឧបសម្បទន្តេវាសិក សិស្សសូត្រ (ម. ព. អន្តេវាសិក) ។ ឧបសម្បទាកម្ម ការបំបួសសាមណេរឲ្យបានជាភិក្ខុភាព ។ ឧបសម្បទាចារ្យ លោកគ្រូសូត្រ (ម. ព. អាចារ្យ) ។ ឧបសម្បទាបេក្ខ, –បេក្ស ឬ–បេក្ខៈ (–ប៉េក–) សាមណេរអ្នកសូមឧបសម្បទា (នាគអ្នកសូមផ្នួសជាភិក្ខុ) : មានឧសម្បទាបេក្ខៈ ៤ រូប ។ល។