ឧបយោគ

សំ. បា. (ន.) ការប្រកបចូលគ្នា; ការសមប្រកប, សេចក្ដីកើតការ, ការសម្រេចប្រយោជន៍; ដំណើរប្រព្រឹត្តទៅស្រួល; ការប្រើប្រាស់ ។ ព. វ. ទុតិយាវិភត្តិនាម (ហៅ ឧបយោគវចនៈ ក៏បាន) ។