បា. សំ. (ន.) (អាយុធ) គ្រឿងប្រហារឬគ្រឿងចម្បាំងផ្សេងៗ ដែលទីទៃពីសស្ត្រា : ធ្នូ, ស្នា, កាំភ្លើង ... ហៅថា អាវុធ; ដាវ, លំពែង, ផ្គាក់ ... ហៅថា សស្ត្រា ។ (ព. កា.) : ទាហានមោះមុត ដែលមានអាវុធ ជាប់នៅក្នុងដៃ កាលបើបានចួប ចោរកាចចង្រៃ មិនសូវសំចៃ ច្រើនតែគំរាម ។ ព្រោះមានអាវុធ សម្រាប់ប្រយុទ្ធ ពុំដែលទីមទាម ប្រទះសត្រូវ ច្រើនតទល់ភ្លាម ស៊ូប្តូរសាច់ឈាម ពុំដែលរួញរា ។ ការពារប្រទេស ពុំដែលមានធ្វេស គួររាស្ត្រប្រជា ជួយឧបត្ថម្ភ គាំទ្រយោធា ដោយក្តីស្នេហា ស្រឡាញ់ទាហាន ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. –ធៈ, ដូចជា អាវុធករ អ្នកធ្វើអាវុធ, ជាងធ្វើអាវុធ ។ អាវុធកោដ្ឋាគារ, អាវុធាគារ ឬ អាយុធគ្រឹះ, អាយុធាគារ ឃ្លាំងអាវុធ ឬឃ្លាំងដាក់គ្រឿងសស្ត្រាវុធ។ អាវុធយុទ្ធភណ្ឌ (–វុត-យុត-ធៈភាន់) គ្រឿងអាវុធនិងភណ្ឌៈសម្រាប់ចម្បាំង ។ អាវុធសន្និច្ច័យ ការសន្សំអាវុធទុកឬការសាងគ្រឿងសស្ត្រាវុធទុក (បម្រុងការពារប្រទេស) : ធ្វើអាវុធសន្និច្ច័យ ។ អាវុធសាលា សាលារៀនធ្វើអាវុធឬរោងធ្វើគ្រឿងសស្ត្រាវុធ ។ អាវុធហត្ថ (–ធៈ–) អ្នកកាន់អាវុធ; ទាហានដែលមានអាវុធក្នុងដៃ គឺសេនាទាហានពួកមួយដែលប្រដាប់ដោយអាវុធ ជាអ្នកដើរត្រួតត្រាការពារនិងរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងស្រុក : ពួកអាវុធហត្ថបានប្រតិបត្តិការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ (ហៅ ខ្មាន់អាវុធ ក៏បាន) ។ល។ (ម. ព. សស្ត្រ ផង) ។
Chuon Nath