អារាធក

សំ. បា. (ន.) (អារាធក) អ្នករាប់រក; អ្នកមានសេចក្ដីឱបអរ; អ្នកយកចិត្តយកថ្លើម; អ្នកប្រោសប្រាណ; អ្នកអារាធនា ។ ខ្មែរច្រើនប្រើសំដៅត្រង់ អ្នកអារាធនា ជាង : ភិក្ខុអារាធកៈ ឬ អារាធកភិក្ខុ ភិក្ខុអ្នកអារាធនាភិក្ខុផងគ្នាសុំឲ្យសម្តែងធម៌ឬសូត្របាតិមោក្ខជាដើម (ម. ព. អារាធនា ផង) ។