អន្តិម

Adjective to be last, final

បា. សំ.(គុ.) (អន្ត្យ) ដែលមានក្នុងទីបំផុត, ដែលជាទីបំផុត; ជាខាងចុងបង្អស់; ដែលស្រេចត្រឹមប៉ុណ្ណោះ ។ វេវ. បច្ឆិម ។ អន្តិមកិច្ច កិច្ចជាបំផុត គឺកិច្ចដែលហើយក្រោយបំផុត ឬកិច្ចដែលធ្វើក្នុងកាលជិតអស់ជីវិត (មច្ឆិមកិច្ច) ។ អន្តិមជាតិ ជាតិជាខាងក្រោយបំផុត (មច្ឆិមជាតិ) ។ អន្តិមត្តភាព អន្តភាពជាខាងចុងបំផុត (មច្ឆិមត្តភាព) ។ អន្តិមទេហធារី (–ហៈ–) អ្នកទ្រទ្រង់នូវរាងកាយជាទីបំផុត (ព្រះពុទ្ធ, ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ, ព្រះអរហន្ត) ព្រះអរហន្តីជា អន្តិមទេហធារិនី ។ អន្តិមភព មច្ឆិមភព ។ អន្តិមវត្ថុ អាបត្តិបារាជិក (ព. វិ. ពុ.) ។ អន្តិមវត្ថុអជ្ឈាបនក (–ប៉ៈន៉ៈកៈ ឬ –ប៉ៈន៉ក់) មនុស្សដែលកាលបួសជាភិក្ខុ ត្រូវអាបត្តិបារាជិក ។ អន្តិមសាសន៍ ពាក្យបណ្តាំឬសំបុត្រជាទីបំផុត (បច្ឆិមសាសន៍) ។ល។ ព. កា. ថា : អន្តិមសាសន៍នៃម៉ែឪ ដែលត្រូវកូនកាន់កុំបំភ្លេច ព្រោះជាបណ្តាំត្រឹមនោះស្រេច កូនណានឹងគេចកែពុំបាន ។ កុំឲ្យជាធូមកាលិក ត្រូវនឹកកុំភ្លេចរាល់រូបប្រាណ ត្រូវកាន់ប្រព្រឹត្តតាមលំអាន បុរាណគឺរឿងទីឃាវុ ។ ម. ព. ធូមកាលិក ផង ។