ស្វាធ្យាយន៍

សំ. បា. (ន.) (ស្វាធ្យាយន; សជ្ឈាយន) ការសូត្រឮបន្តិចៗ ឬការសូត្រខ្សឹបៗ; ការទន្ទេញ : ធ្វើស្វាធ្យាយន៍, សិស្សនេះមានស្វាធ្យាយន៍ជានិច្ច គឺធ្វើការសូធ្យ, មានការសូធ្យ ។