សែនត្វ័ន

ស. (ន.) (េសេងតះវ័ន អ. ថ. សែ៎ងតៈវុ័ន “ពន្លឺថ្ងៃ”) ផ្លិតមូល ធ្វើដោយសំពត់ផ្កាមាសឬផ្កាប្រាក់ជាដើម មានដងវែងក្ងក់ខាងចុង ជាគ្រឿងបាំងកម្តៅថ្ងៃមិនឲ្យចាំងត្រូវ សម្រាប់ប្រើក្នុងព្រះរាជពិធីហែធំៗ : មានចាមរ បៃមន់ សែនត្វ័ន ក្លស់អភិរម្យ (ស. ហៅ ប័ងសូរ្យ៍ អ. ថ. បាំងស៊ូ៎ន “បាំងថ្ងៃ” ។