បា. សំ. (
ន.) (ឝ្រេឞ្ឋិន៑) អ្នកមានទ្រព្យឧត្តម, អ្នកមានទ្រព្យច្រើន, អ្នកមានធំ (បើស្ត្រីជា សេដ្ឋិនី) ។ តាមប្រពៃណីក្នុងសម័យបុរាណ, ទោះបីអ្នកមានទ្រព្យច្រើនអម្បាលម៉ានក៏ដោយ បើមិនមានសញ្ញាបត្រឬស្វេតច្ឆត្រដែលព្រះរាជាឬរដ្ឋបាលតាំងទេ នឹងហៅថា សេដ្ឋី ពុំបានឡើយ ។ សេដ្ឋីកូល (
បា. សេដ្ឋិកុល) ត្រកូលសេដ្ឋី ។ សេដ្ឋីឆត្រ (
បា. សេដ្ឋិច្ឆត្ត;
សំ. ឝ្រេម្ឋិច្ឆត្រ) ស្វេតឆត្រសម្រាប់យសស័ក្ដិជាសេដ្ឋី (ដោយព្រះរាជាទ្រង់ព្រះរាជទានឬដោយមានព្រះរាជានុញ្ញាត) ។ សេដ្ឋីធីតា (–ដា;
បា. សេដ្ឋិ–) កូនស្រីរបស់សេដ្ឋី ។ សេដ្ឋីបុត្ត (
បា. សេដ្ឋិ–) កូនប្រុសរបស់សេដ្ឋី ។ល។
Chuon Nath