សុភិក្ខ

បា. ឬ សំ.(គុ.) ដែលមានបាយងាយ គឺដែលសម្បូណ៌ភោជនាហារ: វេលាសុភិក្ខ ។ ន. (បា. សុភិក្ខា; សំ. សុភិក្សា) បាយងាយ គឺភោជនាហារសម្បូណ៌ : ស្រុកមានសុភិក្ខ ។ ព. ផ្ទ. ទុព្ភិក្ខ ឬ ទុរ្ភិក្ស ។ សុភិក្ខកាល ឬ –សម័យ (–ភិក-ខៈ–) កាលឬសម័យដែលសម្បូណ៌ភោជនាហារ, គ្រាសម្បូណ៌ស្រូវអង្ករ ។ ព. ផ្ទ. ទុព្ភិក្ខកាល ឬ–សម័យ ។ល។