សុពចៈ

បា. សំ.(គុ.) (សុវច ឬ សុពច; សុវចស៑) ដែលស្ដីប្រដៅងាយ, ដែលស្រណុកស្ដីប្រដៅ; ដែលងាយយកពាក្យ : មនុស្សសុពចៈ (ព. ផ្ទ. ទុព្វចៈ) ។ សុពចជាតិកៈ អ្នកដែលគេងាយស្ដីប្រដៅ; បើស្ត្រីជា សុពចជាតិកា (ព. ផ្ទ. ទុព្វចជាតិកៈ; ទុព្វចជាតិកា) ។ សុពចមិត្ត ឬ–មិត្រ មិត្រដែលស្ដីថាឲ្យទៅស្ដាប់ពាក្យ, មិត្រងាយស្ដីប្រដៅ (ព. ផ្ទ. ទុព្វចមិត្ត ឬ –មិត្រ) ។ល។