សិប្បិយការ

បា. (ន.) (សិប្បិយ “ដែលជាកំណើតនៃសិប្បៈ ឬដែលគួរដល់សិប្បៈ” + ការ “ អ្នកធ្វើ; មុខការ”) មុខការដែលជាកំណើតនៃសិប្បៈ, កន្លែងបង្កើតសិប្បៈ ។ ពាក្យនេះខ្មែរសន្មតប្រើជាឈ្មោះក្រសួងសេនាបតី ដែលត្រូវគ្រប់គ្រងត្រួតត្រាលើការបង្កើតសិប្បៈផ្សេង (សម័យមុន) ។