សមណុត្តមាភិសេក

បា. សំ. (ន.) (សមណ + ឧត្តម + អភិសេក; ឝ្រមណ + ឧត្តម + អភិឞេក) ការអភិសេកឲ្យឡើងជាសមណៈខ្ពង់ខ្ពស់គឺការអភិសេកសមណៈឲ្យឡើងជា សម្ដេចសង្ឃ ។