សណ្ឌច្ឆាយព្រឹក្យ

សំ. បា. (ន.) (– + វ្ឫក្ស; – + រុក្ខ) ដើមឈើដែលមានម្លប់ត្រឈៃ : ជ្រកក្រោមសណ្ឌច្ឆាយព្រឹក្ស ។