សង្កិលេស

បា. សំ. (ន.) (សំក្លេឝ) គ្រឿងសៅហ្មង, គ្រឿងសៅហ្មងចិត្ត; មន្ទិល; គ្រឿងនាំឲ្យអួអាប់, ឲ្យស្រអាប់ : រាគៈ, ទោសៈ, មោហៈ... ជាសង្កិលេសរបស់ចិត្ត; ពពក, ផ្សែង, ធូលី... ជាសង្កិលេសរបស់ព្រះអាទិត្យព្រះចន្ទ្រ ។