វិសុទ្ធិមគ្គ

បា. សំ. (ន.) (វិឝុទ្ធិមាគ៌) ផ្លូវនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ ។ ឈ្មោះគម្ពីរមួយខាងព្រះពុទ្ធសាសនា និយាយអំពីសីល សមាធិ បញ្ញា ដែលជាផ្លូវនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ, ជាគម្ពីរមានដំណើរសេចក្ដីពីរោះចាប់ចិត្ត, កើតអំពីស្នាដៃរបស់ព្រះមហាថេរមួយអង្គនាម ពុទ្ធឃោសៈ ឬ ពុទ្ធឃោសាចារ្យ បានតែងនៅកោះលង្កា ជាភាសាបាលី ក្នុងសតវត្សរ៍ទី ១០ នៃពុទ្ធសករាជ ក្នុងកាលដែលព្រះថេរៈអង្គនេះចេញពីប្រទេសឥណ្ឌាទៅនៅឯលង្កាទ្វីប ដើម្បីនឹងប្រែគម្ពីរអដ្ឋកថាព្រះត្រៃបិដក ពីសីហឡភាសាមកជាភាសាបាលី (ម. ព. ពុទ្ធឃោសៈ ឬ ពុទ្ធឃោសាចារ្យ ផង) ។