វិចិន្តា

សំ. បា. (ន.) ការនឹកឃើញផ្សេងៗ, ការនឹកផ្តេសផ្តាស; សេចក្ដីរវើរវាយចិត្ត; សេចក្ដីអផ្សុក ។ (ព. កា.) : រីវិចិន្តា នាំការសិក្សា ឲ្យកើតរាយមាយ ត្រូវបោះបង់ចេញ បណ្តេញឲ្យឆ្ងាយ កុំឲ្យរសាយចាកការរៀនសូត្រ ។