វិឃាសាត

សំ. ឬ បា. (ន.) (< វិឃស < វិឃាស “អាហារជាសំណល់, ភោជនដែល” + អទ “បរិភោគ, ស៊ី” > វិឃាសាទ) អ្នកបរិភោគភោជនដែលសេសសល់ពីគេ, អ្នកស៊ីបាយដែល : ពួកវិឃាសាទ អាស្រ័យបាយបាត្រ ប្រមាថព្រះសង្ឃ ធម៌អាថ៌នៅជិត ពុំគិតផ្ចិតផ្ចង់ រៀនសូត្រតម្រង់ អាត្មាសោះឡើយ ។ ប្រើស្ត្រីជា វិឃាសាទា ឬ វិឃាសាទិកា ។