វនិព្វក

បា. សំ. (ន.) (វនីក, វនីបក, វនីយក) ស្មូម; ស្មូមអ្នកពោលពណ៌នាសរសើរគុណរបស់អ្នកឲ្យឬសរសើរផលទានជាមុនរួចទើបសូមទាន ឬក៏ពោលសរសើរ, ពោលពាក្យឲ្យពរ ក្នុងកាលដែលគេឲ្យទានមកខ្លួនរួចហើយ (សរសេរជា វណិព្វក ក៏បាន) ។