បា. ស.;
សំ. (
ន.) (វណ៌យុក្ត ឬ–យុក្តិ) គ្រឿងប្រដាប់សម្រាប់ប្រើផ្សំជាមួយនឹងអក្សរ; វណ្ណយុត្តសម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាខ្មែរមាន ១៨ យ៉ាងគឺ ១- វិសជ៌នី ឬ វិសគ៌ៈ ឬក៏ រះមុខ (ះ) ; ២-មូសិកទន្ត ឬ ធ្មេញកណ្តុរ ( ៉ ) ; ៣- ត្រីសព្ទ (៊) ; ៤- ទណ្ឌឃាត ឬ បដិសេធ (៍) ; ៥-របាទ ឬ រេផៈ (៌) ; ៦-រស្សសញ្ញា ឬ បន្តក់ (់) ; ៧-សំយោគសញ្ញា (័) ៨-លេខទោ ឬ អាមេណ្ឌិតសញ្ញា (ៗ) ; ៩-លេខអស្តា (៏) ; ១០- កាកបាទ ឬ ជើងក្អែក (+) ; ១១- កុក្កុដនេត្រ ឬ ភ្នែកមាន់ (៙) ; ១២- របះ (។) ; ១៣- របះចប់ ឬ របះបរិយោសាន (៕) ; ១៤- គោមូត្រ (៚) ; ១៥- រ៉ាត់ ឬ គាប ( } ) ; ១៦-រជ្ជុសញ្ញា (-) ; ១៧-មច្ឆណ្ឌសញ្ញា ឬ ពងត្រី (...) ១៨- បេយ្យាល (។ បេ ។) ឬ (។ល។) ; ជា ១៩ យ៉ាងនឹង យុគលពិន្ទុ នេះ (ៈ) ដែលទើបនឹងបង្កើតថ្មី សម្រាប់ប្រើចុចសម្រួលពាក្យឲ្យងាយថា, ដូចជា ធុរៈ, ភារៈ, ព្យូហៈ, លក្ខណៈ ជាដើម ។ ក្នុងវចនានុក្រមនេះ មានប្រើវណ្ណយុត្តរបស់អឺរ៉ុបផង គឺ. , ; : ? ! = < > “ ” ( ) សម្រួលតាមសម័យនិយម (ដែលក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្នបានឲ្យឈ្មោះថា
សំ. បា. ឬជាខ្មែរអស់ហើយ) ។
Chuon Nath