រោទន

Noun weeping

សំ. បា. (ន.) កិរិយាយំ, ការយំ, យោបំ ។ សម្រាប់ប្រើជាបទសមាស : រោទនការណ៍ ហេតុឬដំណើរដែលយំ ។ រោទនកាល ឬ–វេលា ពេលយំ, ពេលដែលអត់ទ្រាំខានយំពុំបាន ។ រោទនភាព ភាវៈយំ, ដំណើរយំ ។ រោទនសព្ទ សូរយំ ។ រោទនាការ (សំ. បា. < រោទន + អាការ) អាការយំ ។ល។