រាជិសី

បា. សំ. (ន.) (រាជិសិ < រាជ+ឥសិ; រាជរ្សិ < រាជ+ឫឞិ) ស្ដេចទ្រង់រាជ្យដែលចេញទ្រង់ព្រះផ្នួសជាឥសី (ម. ក្នុង ព. រាជ) ។