រាជាយតនៈ

បា. សំ. (ន.) (រាជាយតន; រាជាទន) ដើមកែស (ហៅ រាជាយតនព្រឹក្ស ក៏បាន) ។ កាលដែលព្រះសក្យមុនីគោតមទ្រង់បានត្រាស់ ៤២ ថ្ងៃហើយ ស្ដេចទៅគង់ក្នុងម្លប់រាជាយតនៈមួយដើមអស់ ៧ ថ្ងៃ, ទីនោះហៅ រាជាយតនចេតិយ ជាប់ដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ (ម. ព. សត្តមហាឋាន ផង) ។