បា. សំ. (
ន.) (មិគទាយ “ប្រទេសដែលគេឲ្យអភ័យដល់ពួកម្រឹគ”, វន “ព្រៃ”; ម្ឫគ–) ព្រៃដែលឥស្សរជនមានក្សត្រិយ៍ជាដើមឲ្យអភ័យដល់ពួកម្រឹគ គឺព្រៃដែលព្រះរាជាជាដើមហាមផ្ដាច់មិនឲ្យឈ្មោះណាមួយបៀតបៀនពួកម្រឹគៗដែលនៅអាស្រ័យក្នុងព្រៃនោះ ក៏រមែងបានសេចក្ដីសុខទាំងអស់គ្នា (ហៅថា ម្រឹគទាយពន –វ័ន ក៏បាន) : ព្រះសក្យមុនីសម្ពុទ្ធ ទ្រង់សម្ដែងធម្មចក្កនាឥសិបតនៈ មិគទាយពន ជិតក្រុងពារាណសី (សម័យបច្ចុប្បន្នគេហៅទីនោះថា សាន៌ាថ Sarnath) ។
Chuon Nath
