មន្ទោទរី

សំ. (ន.) (< មន្ទ “ទន់, ធ្ងន់...” + ឧទរី “មានផ្ទៃ” = ស្ត្រីមានផ្ទៃធ្ងន់) នាមនាងទេវីម្នាក់ជាជាយានៃក្រុងរាពណ៍ (ក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍) ; ខ្មែរហៅកាត់ពាក្យខ្លីតែត្រឹម មន្ទោ ក៏មាន ។