មនុជាធិបតី

Noun lord of men (poetic epithet for a king)

សំ. បា. (ន.) (< មនុជ “មនុស្ស” + អធិបតិ “អ្នកដែលជាធំ, ជាម្ចាស់”) អ្នកដែលជាម្ចាស់របស់ពួកមនុស្ស គឺក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យ ហៅថា មនុជិន្ទ ឬ មនុជេន្ទ្រ ក៏បាន ។