មតក

Noun dead person

បា. សំ. (ន.) (មតក; ម្ឫតក) បុគ្គលដែលស្លាប់ហើយ ។ មតកបរិក្ខារ ឬ មតកភណ្ឌ (មៈតៈកៈបរ៉ិក-ខា ឬ–ភ័ន) គ្រឿងបរិក្ខារឬទ្រព្យរបស់បុគ្គលដែលស្លាប់ហើយ ។ មតកភត្ត (មៈតៈកៈភ័ត) ភត្តដែលគេឧទ្ទិសឲ្យបុគ្គលស្លាប់ (ខាងពុទ្ធសាសនា ចំពោះភត្តដែលប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃ ហើយឧទ្ទិសចំណែកបុណ្យទៅបុគ្គលស្លាប់; ខាងលិទ្ធិដទៃ ចំពោះបាយសំណែន) ។ មតករូប (មតៈកៈរូប) សព, សាកសព ។ មតកសាសន៍ (មៈតៈកៈសាស) បណ្ដាំបុគ្គលស្លាប់ (បណ្ដាំខ្មោច) ។ល។