១
(
ន.) អវយវៈជាឆ្អឹងដុះចេញពីក្នុងមាត់ ដំរីឈ្មោលមានសណ្ឋានមូលធំចុងស្រួច កាលណាលូតវែងមានទ្រង់ទ្រាយងទន្ទាំ, តាមធម្មតា តែងតែដុះចេញមកមួយគូរ, ប៉ុន្តែចួនណាដុះទោលតែមួយក៏មានខ្លះ ហៅថា ភ្លុកទក ។ ដំរីឈ្មោលដែលដុះភ្លុកពីកំណើត គេមិនហៅ ឈ្មោល ទេ គេហៅ ភ្លុក (
ព. ផ្ទ. ស្តរ) : ហ្មដំរីខ្លះទាក់បានភ្លុក ខ្លះទាក់បានស្ដរ (បើញីគេហៅ មេ គេមិនហៅ ញី ទេ) ។
ម. ព. ចែ ១
ន. ផង ។ ដឹងភ្លុក ឈ្មោះដឹងមួយប្រភេទមានស្លាប-ងសណ្ឋានភ្លុក (
ម. ព. ដឹង ២
ន. ផង) ។ ម្រះភ្លុក ឈ្មោះម្រះមួយប្រភេទផ្លែវែងៗ សណ្ឋានភ្លុក ។ល។
២
(
ន.) (
ម. ព. ព្លុក) ។
Chuon Nath