ភវតណ្ហា

បា. សំ. (ន.) (ភវ + ត្ឫឞ្ណ‌ា) ចំណង់, តម្រេក, សម្រេក ក្នុងភព គឺសេចក្ដីចង់កើតចង់មានក្នុងភព (ម. ព. ភព និង តណ្ហា ផង) ។