(
ន.) រពីង (ហៅតាមទម្លាប់ដោយស្រុក គឺអ្នកស្រុកខ្លះហៅ ព្រវឹង អ្នកស្រុកខ្លះហៅ រពីង) , បានជាគេហៅរន្ធកសត្វនេះថា ព្រវឹង ពីព្រោះសត្វនេះកាលបើគេយកវត្ថុសៃមម៉ៃមានចុងស្មៅជើងក្រាស់ជាដើមរុកចូលរន្ធវា ត្បារបង្វិលរឿយៗ គេបញ្ចេញសំឡេងបណ្ដើរថា វឹងវុងៗ... វាតែងតែឡើងពីខាងក្រោមមកខាំវត្ថុសៃមម៉ៃនុះ, គេទាញកន្ត្រាក់ជាប់ទាំងខ្លួនវាមក (
ម. ព. រពីង ទៀតផង) ។
Chuon Nath