ពាហុយុទ្ធ

សំ. បា. (ន.) (ពាហុ + យុទ្ធ) ការតយុទ្ធឬប្រយុទ្ធគ្នា, ប្រឡូកគ្នាដោយដៃសុទ្ធ គឺដាល់, តប់, គក់, ទះគ្នា (ព. កា.) : ពួកក្មេងស្មុតទ្រុឌ ធ្វើពាហុយុទ្ធ ស្រែកហ៊ោអឺងអាប់ នៅក្បែរសាលា ស្ដីថាពុំស្ដាប់ ឥតកោតក្រែងច្បាប់ ចាស់ប្រាប់ប្រដៅ ។