ផាឌិប

raw cotton fabric, rough cloth made of cotton or kapok and similar to hopsacking or burlap, broad cloth. (It is rougher than ទេសឯក់ sometimes worn during funeral ceremonies)

ស. (ន.) (ផា “សំពត់” + ដិប អ. ថ. ឌិប “ឆៅ”) សំពត់ឆៅ គឺសំពត់ដែលគេត្បាញដោយអំបោះឆៅ ឥតឲ្យបាយជូរ (ត្បាញដោយគ្រឿងចក្រ) ។ ខ្មែរក្នុងសម័យពីដើមក៏ត្បាញសំពត់ប្រភេទនេះដែរ ប៉ុន្តែមានឲ្យបាយជូរផង, លុះចំណេរកាលតមក សំពត់បរទេសប្រភេទនេះ បានផ្សាយមកដល់ប្រទេសសៀមជាមុន សៀមហៅសំពត់នេះថា ផាឌិប, លុះផ្សាយពីប្រទេសសៀមចូលមកក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ខ្មែរក៏ហៅ ផាឌិប តាមសៀម ។ លុះចំណេរកាលបន្ទាប់ពីនោះមក, មានសំពត់បរទេសមួយប្រភេទផ្សេងទៀត សាច់ម៉ដ្ឋល្អជាងផាឌិបបានផ្សាយចូលមកដល់កម្ពុជរដ្ឋ ខ្មែរក៏ហៅសំពត់សប្រភេទក្រោយថា សំពត់ទេស (ព្រោះមកពីបរទេសឬពីប្រទេសក្រៅ) , លុះតៗតាមលំដាប់កាលមកទៀត សំពត់ទេសនោះកាន់តែមានច្រើនបែបមក, សំពត់ទេសណាដែលល្អជាងមុន, ខ្មែរក៏ហៅសំពត់នោះថា ទេសឯក, ទេសឯកនេះក៏កាន់តែមានច្រើនបែបឡើង ឈ្មោះផ្សេងៗគ្នាក៏ចេះតែមានច្រើនឡើងតាមលំដាប់កាល, ដូចជា ទេសឯកសំបកទទិម, ទេសឯកផ្កា ជាដើម ។ លុះមកដល់សម័យ សង្គមរាស្ត្រនិយម ដែលមានសម្ដេចព្រះនរោត្តមសីហនុ ជាព្រះប្រធាន ជាប្រមុខរដ្ឋ ក៏កើតមាន រោងចក្រវាយនភណ្ឌ (រោងចក្រត្បាញសំពត់) កើតបន្តគ្នាច្រើនឡើងៗ, សំពត់ខ្មែរក៏ចេះតែមានបរិបូណ៌តាមលំដាប់កាល មានឈ្មោះថា សំពត់សង្គមរាស្ត្រនិយម, ឬហៅកាត់ខ្លី សំពត់សង្គម ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក៏រីករាយសប្បាយជាអនេក។ល។