សំ. បា.(
គុ.) (បុរាណ) មានន័យដូចគ្នា បុរាណ ដែរ, ជាពាក្យសម្រាប់ប្រើខ្លះចំពោះតែក្នុងកាព្យ ដែលមានសម្ផស្សត្រូវថាឲ្យវែង ឲ្យយឺត, ឯពាក្យរាយត្រូវសរសេរ ត្រូវនិយាយថា បុរាណ ជាដរាប ។ ពាក្យកាព្យដែលត្រូវប្រើ បូរាណ នោះ ដូចជា : រីអក្សរខ្មែរយើងសព្វថ្ងៃ អ្នកប្រាជ្ញលោកច្នៃតាមលំអាន ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យពីបូរាណ ដែលបានហាត់រៀនតៗមក ។ មួយយ៉ាងថា ខ្ញុំរៀនអក្សរជាតិ ពុំឃ្លៀងឃ្លាតក្លាយប៉ុន្មាន រៀនតាមបែបបូរាណ លោកគ្រូបានពន្យល់ដែរ ។ បូរាណ សម្រាប់ប្រើចំពោះតែក្នុងកាព្យដូច្នេះឯង (
ម. ព. បុរាណ និង បោរាណ ទៀតផង) ។
Chuon Nath